- F.
- Th.
- Bl.
- S.
I.
1.
wyrażać słowami, wypowiadać, głosić; verbis exprimere, dicere, praedicare.
2.
oświadczać, orzekać; significare, asserere.
Praec.
phil.
t. t. orzekać, wypowiadać twierdzenia (prawdziwe lub fałszywe); verum falsumve eloqui.
Distinguitur
vere vel false (
WROCŁ. Dial. fol. A Va)
, universaliter (opp.
non universaliter:
BYSTRZ. ParvLog fol. A IIIa)
, pro tempore (
WROCŁ. Dial. fol. B IVb)
.
Dicitur
de enuntiandi modo (
BYSTRZ. AnalPr fol. i VIIIb
et passim). Part. perf. loco
subst.
enuntiatum,,
-i
n.
,
cf. s. v.
II.
1.
alicui
et
abs.
:podawać do wiadomości, ogłaszać, zapowiadać; notum facere, nuntiare, declarare.
Additur
publice (
Ztschr. LXV
p. 146, a. 1210).
2.
wyjawiać, zdradzać; prodere, palam facere (saec. XV).
Constr. ad I—II:
a.
sq.
acc. Additur
de (ab) aliquo :
BYSTRZ. Log. fol. x VIIIa : enunctiatio simplex ... e-at aliquid de aliquo vel aliquid ab aliquo.
WROCŁ. Dial. fol. A Va : omnia verba, que sunt alterius temporis a praesenti et alterius modi ab indicatiuo ... non possunt vere vel false e-ri de aliquo.
Ib. fol. B IVb: quod predicatum e-etur de subiecto secundum eandem partem et rationem.b. sq. dupl. acc.
WŁODK. Tract. p. 42 : non canonice Ecclesiam Dei ingredientes ... fures et latrones voce divina e-antur.c. sq. acc. c. inf.