- F.
- Th.
- L.
I.
rhet.
et
gram.
t.t.
1.
opuszczenie wyrazu (lub grupy wyrazów), którego się można domyślić,elipsa; defectus quidam necessariae dictionis,quae subintellegitur,detractio (saec. XIV—XV).
2.
wyrzutnia,elizja (zwł. w wierszu) samogłoski końcowej wyrazu przed nagłosową samogłoską drugiego wyrazu; elisio
MARC. p. 54, v. 140 : quando vocalem quis cogitur edere post «m», hoc e-is saluare potest vitium.Ad rem cf. ib. p. 36 .
II.
geom.
t. t. elipsa,krzywa zamknięta powstała z ostrokątnego przecięcia stożka prostokątnego;
sectio pyramidis rectangulae acuto angulo facta
VITELO Opt. p. 37 : si ... lineae HF et AC concurrant uersus punctum C, qui non est uertex pyramidis, tunc ... erit angulus HFA acutus et tunc sectio EFG dicetur oxygonia uel e-is uel mukefi diminuta.