- F.
- Th.
- S.
- Dc. (s.
- v.
- egregissimus),
- B.
I.
adi.
znakomity, wyborny, niezwykły, wyjątkowy; eminens, praeclarus, praestans virtutibus, singularis
1.
de hominibus
(praec.
viris) et animalibus.
Praec.
tytuł honorowy dostojników (kościelnych), osób znaczniejszych; appellatio honorifica personarum dignitate eminentiorum (praec. ecclesiasticarum).
N. glossam Pol.
RFil XX III p. 270 (saec. XV med.) : e-e medice «viborny».
Constr.
a.
abs.
b.
sq.
abl.
2.
de rebus
a.
abstr.
(v.
gr. de animo, meritis, studiis, virtutibus).
b.
concr.
(v.
gr. de comitatu, facie, statura, thalamo, villa).
II.
abs. loco
subst.
1.
sg.
egregium,,
-ii
n.
chwalebny czyn;
factum egregium,honorificum (saec. XVI).
2.
pl.
egregia,,
-orum
n.
cnoty, zalety, virtutes (saec. XIII).