- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- L.
- A. (subst.)
I.
1.
adi.
boski, boży; qui Dei est, divinus
a.
de hominibus (imperatoribus, regibus sim.).
b.
de abstr.
2.
subst.
a.
α.
divus,,
-i
m.
bóg, bożek pogański lub Bóg chrześcijan; deus paganorum vel Christianorum.
β.
diva,,
-ae
f.
bogini;
dea.
b.
divum,,
-i
n.
niebo; caelum (tantummodo in locut.
sub divo
pod gołym niebem).
II.
A.
1.
święty;
sanctus
(adi. et subst.)
BRUNO Qfr . p. 415 : Benedictus d-ae cohortis primicerius.
DŁUG. Op. p. 188 : ut Cunegundis in d-orum transferatur numerum.
Id. LibBen I p. 575 : contra consitituta d-i Benedicti legislatoris.Ita saepius.
Item de
BVMaria (
KodMp IV
p. 108, a. 1407
et saepius).
Occ.
α.
de pontifice Romano
URSIN. p. 56, 28 : pontifici maximo summo Romanoque scribentes, eum ... patrem d-um, clementissimum ... appellabimus.
β.
de abstr.
ADAM p. 322 : didicisti quid virium habeant hi (ed. hic) d-i status, quos tu plusquam repudias.
2.
superl.
Sacramentum
Przenajświętszy Sakrament; sanctissimum
AKapSąd III p. 162 (a. 1512) : profanatorem D-issimi Sacramenti condigna pena puniri.
B.
(de mortuis) Zmarły, świętej pamięci;
beatae memoriae (de regibus).
Praec. in locut.
divae memoriae; item divae (-a) recordationis (-e) (
KodMp IV
p. 355, a. 1439
et saepius).