- F.
- Th.
- Bl.
- S.
I.
propr.
odejście, odjazd, wyjazd; actus discedendi, discessus, abitus.
Constr.
a.
abs.
b.
sq.
ab. c.
sq.
ex:
DŁUG. Hist. IV p. 10 : antequam ex Nova Sandecz d-em fecisset.d. sq. in c. acc.
Locut.
discessionem facere i. q. discedere (
StCrac
p. 53,
a. 1478
et saepius
ap. DŁUG.), item parare (
DŁUG. Hist. I
p. 101
).
II.
transl.
1.
odłączenie się, odszczepieństwo, bunt; seditio, secessio, discidium.
2.
odstąpienie, odstępstwo; defectio
Tom. I p. 62 (a. 1516) : de d-e Tartari a federibus nostris.
3.
iur. zrzeczenie się, ustąpienie czegoś;
cessio, renuntiatio
StPPP IX p. 139 (a. 1490) : ad d-em alias «kv odstąpyenyv» reformacionis sue, quam habet a ... marito suo.
4.
zejście z tego świata, zgon; decessus, obitus
AGZ II p. 49 (a. 1403) : que quidem porcio seu pars per d-em relicte Gregory Stecher pie memorie ad nos est devoluta hereditarie.
III.
fungitur vice vocis dissensionis niezgoda
CorpJP IV p. 252 (a. 1526) : omnibus ... notum est, quantae d-es ... cruoris effusiones ... ex Luterana ... doctrina ... effluxerunt.