- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- L.
- A.
- H.
- Ha.
- N.
[Gr.
declinatur:
gen.
sg.
dioeceseos
*KodLit
p. 245 (a. 1419)
:
in castro ... Pomezaniensis dioceseos.
Ib.
p. 247 (a. 1419)
:
Sambicensis dioceseos.
Ita saepius
ib.
acc.
sg.
dioecesin
*KodWp I
p. 95 (a. 1218)
:
Plocensem diocesin ... introisti.
item
dioecesem:
AKapSąd III
p. 311
(a. 1517)
:
diocesem ... suam ... intravit.
gen.
pl.
dioecesium:
ZabDziej II
p. 45 (a. 1483)
:
Cracoviensis et Leopoliensis diocesium.]
I.
eccl.
t. t.
1.
propr.
(concr. ) kościelna jednostka administracyjna pozostająca pod zarządem biskupa, diecezja, biskupstwo; districtus ecclesiasticus episcopi dicioni subiectus, episcopatus. Explicat
MARTIN. OP. Marg. fol. d 5a : d-is dicitur, vbi episcopus vel episcopatus habetur ... quedam sunt d-es, que certis limitibus distinguuntur, quedam vero non.Glossa Pol.
GLb p. 31 : d-is ... «byskupstwo».
Additur
a. adi.
loci (ita saepissime).
b. gen.
explic.
,
v.
gr. metropolitanae ecclesiae (
ZabDziej II
p. 40, a. 1483)
, provinciae (
StSyn II
p. 74
)
, regni (
StPPP III
p. 22
et saepius)
2.
transl.
(abstr. ) władza biskupa ordynariusza;
auctoritas episcopi ordinarii
StSyn IV p. 10 : que consuetudo ... noscitur introducta ... ut vitetur circuitus, cum per d-im metropolitanus eos ad id possit compellere.
II.
powiat; regio,
districtus.
N. glossam Pol.
GLcerv p. 533 : d-is ... quandoque accipitur pro ... regione ... «powiat».