[DIOECETES]
s.
DIOCETES,
-is
m.
- F.
- Th.
- Dc.
eccl. archidiakon, dostojnik kościelny wykonujący władzę jurysdykcyjną w pewnej części diecezji;
archidiaconus
KADŁUB. p. 112 : illi hostescatervatim irrumpunt … quendam d-em ... secus aram conspicantur.
Id. p. 113 : sancta sanctorum cum omni supellectile pontifici remittuntur et, quantam a d-e poposcerunt pecunie quantitatem, violate mulctam inmunitatis pollicentur.