- F.
- Th.
- S.
- Dc.
- B.
- L.
I.
1.
iur. odwlekający, pozwalający na odłożenie czegoś; qui ad prorogationem, dilationem pertinet, quo aliquid ad tempus differtur.
a. exceptio.
b.
litterae :
StPPP II p. 171 (a. 1408) : litteram d-am a domino rege apportauerat.
Ib. X p. 92 (saec. XV in.in) : idem N. a nostra serenitate litteras iusticie subterfugatorias et debitorum d-as sibi obtinuisset.
c.
quasi
abs.
StPPP II p. 358 (a. 1431) : si quid d-um contra ipsum fecerint, totum se perdere submiserunt (cf. contextum ).
2.
zwlekający, niezdecydowany;
cunctabundus, ambiguus
SSrSil VII p. 188 (a. 1468) : iidem ab omnibus principibus non aliam nisi d-am responsionem susceperunt.
II.
terminus
termin odłożony; prorogatus
KodKrak p. 11 (a. 1310) : partibus ad iudicium ... pluries euocatis legittime et rite terminis d-iis, peremptoriis, finalibus partibus coram se assignatis.
StCrac p. 71 (a. 1540) : in termino d-o seu deliberatorio mandatis parere ... debebunt.