Ogólne
Pełne hasło
Więcej

DICIBILIS

Gramatyka
  • Formydicibilis
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -e
  • Część mowyprzymiotnik
Znaczenia
  • I. qui voce proferri, pronuntiari potest (saec. XV—XVI)
  • II. log. qui de aliqua re praedicari potest

Pełne hasło

DICIBILIS, -e
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • L.
I. możliwy do wygłoszenia, wypowiedzenia; qui voce proferri, pronuntiari potest (saec. XV—XVI).
II. log. t. t. (sq. de) możliwy do orzekania o czymś, taki, który może być o czymś orzekany; qui de aliqua re praedicari potest
GŁOG. Don. fol. M 4b : absolute tamen loquendo significare per modum d-is de altero et non conuenit verbo, vt est grammatice considerationis, set potius vt est logice considerationis; logicus enim considerat dicibilitatem vnius de altero et non grammaticus.
Id. Alex. I fol. Aa VIIIa : queritur: quid sit hoc ‘dicere ex vi persone’? solutio: nihil aliud, quam regere nominatiuum ex modo significandi verbi personalis, qui est modus d-is de altero.
Id. Porph. fol. k IVa: subiectum scientie predicamentorum est ens d-e in complexum.
BYSTRZ. in MatFil IV p. 81 : relatio dicibilitatis, a qua universale dicitur formaliter d-e de multis.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)