- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
I.
propr.
1.
de locis: znajdujący się zdala od drogi, okrężny, bezdrożny; qui est procul a via, abditus, invius.
2.
de animalibus: zabłąkany; qui oberravit, vagus.
Glossa
Pol.
AGZ XV p. 401 (a. 1500) : equas ...d-as alias «blodne».
II.
transl.
1.
de rebus: wprowadzający w błąd, mylny, błędny, fałszywy; qui
in errorem ducit, vitiosus
NIC. BŁ. Tract. fol. a Ib : corrigit librum tanquam d-um et erroneum.
ADAM p. 319 : unde nobis ... hae intercalares accessere horae, quae hanc litem malo omine d-am attulerunt.
Praec. in formulis iur.
KodMp III p. 321 (a. 1378) : non compulsus nec coactus neque aliquo d-o dolo circumuentus ... hereditatem ... resignauit.
KodWp III p. 632 (a. 1390) : ad nostram ... veniens presenciam ... Swanthoslawa ... non compulsa, non coacta nec aliquo errore d-o seducta etc.Ita vulgo usque ad saec. XVI. Cf. DEVIE et DEVIUM II.
2.
de hominibus: odstępca; qui ab aliqua re deviat (v.
gr. a fide).
N.
rationis
pozbawiony rozumu, obłąkany; rationis expers, demens
CodSil II p. 46 (a. 1392) : tamquam delyrus et racionis d-us in suis dictis puerilis existat.
Constr. sq. gen. vel
ab.