- F.
- Th.
- S.
- Dc.
- BJ.
- A.
I.
propr.
1.
wysokość;
excelsitas.
a.
N. formulam
in (ad) a-em, in a-e
na wysokość. Abundat
AGZ III p. 121 (a. 1424) : murum duabus ulnis sursum ad a-em.
N.
locut.
α.
per metonymiam herbarum, moenium i. q. herbae altae, moenia
excelsa.
β.
a fundo usque ad a-em
od podstaw do szczytu;
i. q. ad fastigium
APozn II p. 319 (a. 1496) : undecim ulnas a fundo usque ad a-em.
b.
astr.
t. t.
α.
wysokość słońca lub innych ciał niebieskich nad horyzontem;
solis aliorumve corporum caelestium super finientem positio
FRANCO p. 393 : et sic habebis a-em solis ad omnem horam.
Ib. p. 392 : per gradus a-is Arietis in regione tua.
β.
aequinoctialis cf.
2.
głębokość;
profunditas.
N. in
imagine
cordis
*PreusUB I 2 p. 51 (a. 1258) : defixit in a-e cordis sui.
II.
transl. szczyt (lub
głębia); cacumen (vel profundum) Providentiae Divinae (
*SamlUB
p. 256, a.
1344
et saepissime); consilii (
CodEp III
p. 26, a.
1448)
; fidei (
DŁUG. Op.
p. 15
)
; gloriae (
KodKKr II
p. 80, a.
1381)
; maiestatis (
StSyn III
p. 23, a.
1320)
; potestatis ((
CodEp I 2
p. 173, a.
1457)
;
; virginitatis (
DŁUG. Op.
p. 131
).
Item abs.
wysokie znaczenie, godność; summa conditio, dignitas
*KodWp I p. 437 (a. 1279) : nullus laicus, quantecumque ... sit a-is.
HUSSOW. p. 7 : nisi eos ipsorum doctrina ... in tantum a-is extulisset.