- F.
- Th.
- S.
- A.
I.
1.
a.
wyrywać; evellere (comas).
b.
odłączyć; seiungere
AKapSąd II p. 821 (a. 1521) : sepem autem d-tam a dote plebanali, quam etiam iuste solvere tenebantur ... cantor ... libere a solutione dimisit.
2.
a.
niszczyć, burzyć; demoliri, destruere (moenia). In imagine
regnum diaboli
(de Deo)
IANIC. p. 126, v. 6 : lignum vitale crucis, quo fracta tyranni d-uit Stygii ferrea regna Deus.
b.
transl. zrywać (przymierze), kończyć (niezgodę); dirumpere (foedus), tollere (discordiam)
CodEp I 2, p. 242 (a. 1468) : amicitias et foedera ... dis-tum iri.
DŁUG. LibBen II p. 7 : discordia … aliquanto tempore ventilata tandem ea conditione d-ta est, ut etc.
II.
1.
zabrać, porwać; auferre, rapere.
a.
aliquid (patrimonium).
Glossa
Pol.
RFil XVI p. 347 (a. 1428) : d-am «rosdrapaya».
b. aliquem.
Constr.
sq.
ab.
2.
grabić, pustoszyć, plądrować; despoliare, exspoliare, vi auferre
a.
aliquem
(saec. XVI).
b.
aliquid (
praec.
bona, urbes
sim.).