Ogólne
Pełne hasło
Więcej

DEDECUS

Gramatyka
  • Formydedecus
  • Etymologia per analogiam decoris
  • Odmiana -oris
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajnijaki
Znaczenia
  • I. propr.
    • 1. ignominia, opprobrium.
    • 2. damnum, detrimentum.
  • II. macula, labes (saec. XVI).

Pełne hasło

DEDECUS, -oris n.
  • F.
  • Th.
  • S.
  • Dc.
  • L.
  • A.
[acc. sg. dedecorem (per analogiam decoris)
ŹrWaw I p. 102 (a. 1492) : in non modicum ecclesie ... dispendium et dedecorem.]
I. propr.
1. hańba, zniewaga, niesława; ignominia, opprobrium.
Syn. et iuxta posita
confusio ( ŹrWaw I p. 105, a. 1493) , ignominia ( DŁUG. Band. p. 75 ) , infamia ( id. LibBen II p. 268 ), praec. pudor ( CodEp III p. 498, a. 1410 et saepius).
Inde:
haniebny zarzut; infamia
DŁUG. Op. p. 32 : rex se gravi et enormi laesum a Stanislao episcopo querens d-e.
2. strata, uszczerbek; damnum, detrimentum.
Iuxta ponitur
dispendium ( DŁUG. Hist. V p. 501, et saepius). Abundanter iniuriarum( PrzMog p. 18 ) .
Locut. ad
1-2: dedecus incurrere ( CodVit p. 946, a. 1430 et saepius), reportare ( ib. ), item in dedecus vergere ( *ib. p. 473, a. 1420), opp. dedecus detergere ( DŁUG. Hist. I p. 318 ) , ad dedecus alicui aliquid cedit ( KodWp I p. 175, a. 1237).
II. meton. (de hominibus) plama, zakała; macula, labes (saec. XVI).
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)