Ogólne
Pełne hasło
Więcej

BENEPLACITUS

Gramatyka
  • Formybeneplacitus
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -a, -um
  • Część mowyprzymiotnik
Znaczenia
  • I. voluntarius, liber
  • II. arbitrarius

Pełne hasło

BENEPLACITUS, -a, -um
  • F.
  • Th. (rec.),
  • Bl.
  • S.
  • BJ.
  • N.
I. nieprzymuszony, dobrowolny; voluntarius, liber
KodWp II p. 16 (a. 1288) : petens a nostra dominacione b-um consensum.
RHist XXX p. 173 (a. 1309) : hec nostra spontanea, libera et b-a ordinatio.
Dogiel I p. 40 (a. 1369) : nullus ... concordias... faciet... alterutrius sine ... b-a voluntate.
PP II p. 64 (a. 1447) : grata et digna b-a servitia.
II. dowolny; arbitrarius
KodKKr I p. 157 (a. 1320) : siluam episcopo adiudicavimus ... in suos ... usus b-os ... convertendam (ita saepissime cum usu [coniungitur). ]
AGZ III p. 1 (a. 1334) : domum ... iure ... militali possidebit suorumque posterorum b-a voluntate.
N. constr. sq.
dat.
DŁUG. LibBen I p. 101 : decima ... ducitur ... in horreum canonico b-um.
Id. Hist. V p. 502 : quamcunque aliam condicionem possibilem et Kasimiro regi b-am.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)