- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- BJ.
I.
(alicui)
przyznanie czegoś komuś, nadanie; actus tribuendi,
donatio
ArHist V p. 328 (a. 1392-1412): privilegium donacionis et perpetue a-is agrorum.
AKapSąd II p. 873 (a. 1448) : respondit sibi de incorporatione et a-e bonorum nichil constare.Cf. ATTRIBUO I 3.
N.
rhet.
przypisanie sędziemu jakiejś dodatniej cechy dla uzyskania zamierzonego przez
mówcę celu; actus tribuendi iudici aliquam
virtutem, ut oratori benignior reddatur.
II.
(alicui rei)
phil.
t. t. przyporządkowanie czemuś, odniesienie do czegoś; relatio ad aliquid
GŁOG. Anal. fol. 4a : subiectum scientie debet esse illud, ad quod omnia considerata in sciencia habent a-em.
Id. ExLog fol. 3b : subiectum ... ad quod omnia in tali sciencia considerata habent ordinem et a-em.
Inde saepius dicitur de
subiecto attributionis (
id. Hisp. fol. 4a et 133a,
id. ExLog
fol. 63a
),
opp.
inhaesionis
( id. Alex. I fol. 5a : anima est bene subiectum inhesionis, non a-is).