- F.
- Th.
- S.
- A.
I.
1.
propr.
a.
iść przed kimś;
praecedere.
N.
phil.
spełniać rolę poprzednika; vice
antecedentis fungi
GŁOG. Hisp. fol. 141a : ab inferiori in a-ndo et subiitiendo ad superius in significando et consequendo simul est bona consequentia.
b.
iść naprzód,
posuwać się; procedere
MARTIN. p. 38 : mensor ... deinde a-et vel postcedet una cum virga et iterum videat per virgam summitatem rei.
StPPP VII p. 434 (a. 1482) : a-ndo uiam liberam regalem.
2.
transl.
wyprzedzać, uprzedzić (w
czasie); anteire (tempore)
KADŁUB. p. 152 : quorum filiorum natu maior ... obitum patris obitu suo a-ssit.
StSyn III p. 32 (a. 1320) : cuius eciam pulsum vesperarum aliarum ecclesiarum ... pulsus vesperarum nullatenus a-at.
N.
in aliquo :
CALLIM. Rhet. p. 46 : ut si arguamus aliquem ebrium non fuisse, quod in eo nulla luxuries a-ssit.
II.
wyprzedzać, przewyższać;
praecellere,
superare.
Constr.
I-II sq.
acc.
(et
abl.
).