- F.
- Th.
- S.
I.
propr.
1.
uderzyć czymś o coś, rozbić, skruszyć; aliquid vel aliquem
impingendo laedere, frangere.
Constr.
a.
sq.
ad.
b.
sq.
dat.
2.
przewrócić, obalić;
prosternere, in terram
proicere. Pass. upaść; i. q. cadere
DŁUG. Op. p. 64 : milites ... obriguerunt ... et non secus quam mortui ... a-bantur in terram resupini.
II.
transl.
1.
złamać, osłabić; infringere,
debilitare.
N.
glossam
Pol.
RFil XXIV p. 366 (a. 1428) : a-it «vrasza».
2.
rozbić, zniweczyć;
frangere, disicere
DŁUG. Hist. IV p. 412 : qui omnes conatus meos velut paries petrosus a-sit et elusit.
3.
ruszyć, dotknąć (o paraliżu); movere, tangere (de
paralysi)
MPH VI p. 609 (saec. XV) : ad mensam ... recumbentem paralysis a-sit.