- F.
- Th.
- S.
- Dc.
- B.
- BJ.
- A.
I.
intrans.
przysięgać; ius iurandum
dare.
N.
constr.
c.
de
ArHist V p. 140 (a. 1460) : ad … a-ndum de dicenda veritate mediante eorum sacramento.
II.
trans.
A.
aliquem
1.
zobowiązać
przysięgą; iureiurando
obstringere.
Constr.
a.
abs.
b. per aliquid.
c.
sq.
ut
finali.
d.
sq.
quod
StSyn IV p. 14 (a. 1420) : a-amus te per Deum vivum ... quod consencias in eum.
2.
gorliwie zachęcać; impellere, incitare, hortari
RFil XXIV p. 349 (a. 1440) : eciam alios a-ant et compellunt ut … bibant.
3.
eccl. przy
pomocy modlitw nakazywać coś,
szczególnie wzywać złego ducha do odpowiedzi na zadane mu pytanie; obtestari, obsecrare, praecipue daemonia
PEREGR. fol. 130a : quem eremita a-vit.
NIC. BŁ. Serm. I p. 306 : qui (sc. diabolus ) a-tus, quid faceret, respondit etc.
Ib. II p. 63 : cum quidam daemoniacus a-tus esset, quid esset in hostia, respondit: panis; postea fortius a-tus dixit: panis vitae.
B.
aliquid
iur. zaprzysiąc
coś, stwierdzić przysięgą prawdziwość czegoś; iuramento affirmare aliquid
StP
PP VI I p. 323 (a. 1424) : Michael ... penam pro tribus wlneribus cruentis ... per dictum Johannem a-tis incurrit.
AGZ XI p. 259 (a. 1445) : idem Huhno ... debet vulnera sua a-re alias «poprzisoncz».
N.
locut.
actor a-tus
który złożył przysięgi; qui in
iudicio iuravit
ZabDziej II p. 469 (a. 1488) : Andreas ... prestitit decisorium iuramentum super florenum in presencia partis adversae dni Procopii … qui … solvet florenum Hungaricalem in auro dicto actori a-to.