- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
nie używany, rzadki, niezwykły; qui vel contra consuetudinem est, vel omnino non usurpatus, adhibitus, eximius, singularis, mirus, incognitus.
Glossa
Pol.
RFil XXV p. 137 (a. 1466) : ex inductione ... diabolica ... festa i-a «nyeobicz(a)ina».
N.
de
modo (musica)
nie stosowany, nie istniejący w rzeczywistości, fikcyjny; non adhibitus, excogitatus, fictus
SZYDL. p. 27 : novem modi usitati ... cum modis i-is ... erunt plures quam novem.
MONET. fol. C Ib : musica ... que per aquisitas vel fictas modulatur voces ... que in ... claue ... essentialiter non sunt constitute ... nec in eius diapason ... dicitur ... ficta quasi i-a.Occ. (de homine) nie przyzwyczajony; minime assuetus
AKap p. 220 (a. 1573) : onera ... subire, quibus et ad quos i-i neque preparati esse solent.
Constr.
a.
abs.
b.
sq.
dat.
c.
sq.
ad,
d.
sq.
apud :
DŁUG. Op. p. 52 : inaudito et i-o apud secula saevitiae genere.