- F.
- Th.
- S.
I.
homines
1.
wypędzać, wyganiać, wyrzucać; expellere, eicere.
N. glossam Pol.
ZapSądWp I p. 326 (a. 1407) : ego ipsam citavi et iure ipsam e-si wlgariter «wipchnąl».In imagine
StPPP II p. 913 (a. 1496) : per quam inordinatam ... dicti orthilegij tradicionem michi jus meum suffocauit ... et eciam me e-sit ex via et ordine juris.
Item
de pecunia
Tom. V p. 169 (a. 1520) : itaque posterior et pejor semper priori moneta inducta estimationem precedentis oppressit et e-sit.
2.
wyprawiać, wysłać w drogę; legare, (cogendo) mittere.
Constr.
a. sq. ab. b. sq. de. c. sq. ex.
II.
res
1.
ostium
wywalić; frangere
CodSil V p. 99 (a. 1340) : ad scolas nostras ... vagas mulieres noctis tempore violenter e-sis ... hostijs induxerunt.
StPPP VIII p. 319 (a. 1389) : III hostia in ipsius domo e-sit.Huc etiam spectat
ŁASKI ComPriv fol. 242a : si quis habeat falsum modium et deprehensus fuerit, LX solidos componet ciuitati et fundus modij e-etur et modius in foro suspendetur.
2.
zabierać, zagarniać; rapere, occu
pare
KsgMaz III p. 254 (a. 1437) : Nicolaus ... egit super Szmyaram ... quia e-is in crudo portionem hereditatis de campo.
3.
odłączyć od czegoś;
seiungere
ARect II p. 138 (a. 1547) : Cracoviae ... dempta et e-sa Casimiria (i. praeter C. ) ... promiscui homines vita defuncti sunt terrisque excesserunt numero sexingenta ... et quinque homines.