- F.
- Th.
- Bl.
- A.
[
pass.
pro
act.
CodVit
p. 691 (a. 1425)
:
exultari ... me convenit.
Cf. Th. V 2, 1946, 74 sqq.]
I.
propr.
1.
skakać w górę, podskakiwać, tańczyć (zwł. z radości); exsilire, saltare (praec. gaudentem).
Glossa Pol.
RFil XXIV p. 60 (saec. XV in.in) : e-at «plosse» (cf. ib. p. 91, saec. XV in.).
2.
wyskakiwać, rwać się do boju; ad pugnam cum gaudio
advolare.
3.
podnosić się, wzbierać (o rzece); surgere (de fluvio, saec. XVI).
II.
transl.
1.
nie posiadać się z radości, okazywać nadmierną radość;
valde laetari, gaudio efferri, iubilare (ap. nos plerumque in locut. e Vlg. sumptis).
Glossa
Pol.
GLb p. 134 : in Assumptionem B. Virginis Mariae ... principatus e-ant «ochayą».
2.
wynosić się, chełpić, rozzuchwalać; immodice se efferre, superbire, arrogantem fieri.
Constr. ad
1—2: a. sq.
abl.
(modi vel causae). b. sq. de. c. sq. in c.
acc.
vel abl.