[EXSISTENTIALITER]
s.
EXISTENTIALTER
adv.
- F.
- Th. (rec.),
- Bl.
phil.
t. t. w odniesieniu do (według) istnienia,pod względem,co do istnieniei; quod attinet ad (secundum) exsistentiam
MatFil IV p. 59 (saec. XV) : accipiendo hominem cum inclusione esse, id est considerando ipsum essentialiter et e-r.
Ib. p. 66 (saec. XV) : enti in actu tam essentialiter quam e-r completo.