- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- N.
I.
1.
ewangeliczny, dotyczący ewangelii, opisywany w ewangelii, zgodny z nauką ewangelii; qui ad evangelia spectat, in evangeliis describitur, cum evangeliorum doctrina consentit.
N.
accentus
odnoszący się do perykopy ewangelicznej śpiewanej podczas mszy św.
; qui ad evangeliorum caput, quod in missa cantatur, pertinet
LIBAN fol. A VIIb : e-us ... accentus tres … notas requirit.
Item
(de homine) żyjący zgodnie z zasadami ewangelii; qui secundum evangeliorum praecepta vivit
KodMp II p. 57 (a. 1235) : in ujro e-o precepti et exempli forma elucere debet e-i.
2.
fides
wyznanie luterańskie;
i. q. Lutherana
Tom. X p. 432 (a. 1528) : Vratislavienses miserunt ad Ferdinandum, ut fidem illorum, ut ipsi vocant, e-am jurejurando suo regio confirmaret.
Inde
subst.
evangelicus,,
-i
i. q. Lutheranam fidem profitens
ArHist XI p. 186 (saec. XVI) : ratione confoederationis inter quosdam catholicorum et e-os sub interregno factae.
ArPrawn VI p. 95 (a. 1530) : illi e-i Wratislavitae Polonicis opibus saginati.Cf. EVANGELISTA
II.
chrześcijański, zgodny z zasadami nauki chrześcijańskiej; Christianus, Christianae doctrinae praeceptis consentiens.