- Th. (rec.),
- Bl.
- S.
- B.
- H.
- Ha.
I.
oddzielnie, z osobna; separatim, seorsum
*Theiner I p. 706 (a. 1374) : ad ... episcopum Caminensem d-e appellarunt.
StPPP VII p. 511 (a. 1478) : naturales, bastardos, spurios, manseres, natos incestuosos, copulatiue aut d-e et quomodocumque ex illicito ... coitu procreatos ... legitimare.
II.
log.
t. t. w sposób rozłączny, tj. za pomocą alternatywy lub dyzjunkcji; per disiunctionem
(cf.
s.
v.
II 1)
BYSTRZ. Log. fol. e IIIb : ab indefinita ad singulares d-e sumptas est bona consequentia (cf. supra bene sequitur: animal est genus, ergo istud animal est genus vel illud animal est genus).
GŁOG. Anal. fol. 30b : enuntiatio est, que quamlibet partem contradictionis complectitur et hoc d-e, vt: tunica incidetur cras vel non incidetur.Ita vulgo in textibus phil. , praec. significare ( BYSTRZ. Elench. fol. v IVa et saepius),item aequivalere ( Id. AnalPr fol. c VIb) , contradicere ( WROCŁ. Dial. fol. C IVa : item contrariari ib. ), descendere ( GŁOG. Hisp. fol. 129a ) , stare (de terminis : BYSTRZ. Log. fol. z VIIIb ; WROCŁ. Dial. fol. B Ib) ;, supponere ( GIEŁCZ. fol. A 5a : ‘homo’ in ista propositione ‘homo currit’ supponit pro omni homine d-e vel copulatim, non autem copulatiue).
Opp. copulative (BYSTRZ. Log. fol. z VIIIb) .