- F.
- Th.
- S.
- Dc.
- BJ.
I.
propr.
1.
adi. graniczący, sąsiadujący, ościenny;
confinis, finitimus, vicinus (de hominibus et regionibus).
Constr.
a. abs. b. sq.
dat.
2.
subst.
conterminus,,
-i
m.
sąsiad; vicinus (
PomnLw I
p. 7,
a. 1382).
II.
transl.
1.
bliski; propinquus
NIC. POL. p. 60, v. 258 : compatitur passis uirtus c-a bassis.
2.
właściwy, odpowiedni; conveniens, aptus
ADAM p. 326 : si quid visa est natura humana agere in hoc divino munere, egit ultra ritum suae potentiae c-um.