- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
- N.
I.
1.
silnie wstrząsać, potrząsać; concutere,
agitare.
a.
concr.
N. de febri, frigore
FormJ p. 56 (a. 1406 : homo fame extenuatur, siti cruciatur ... frigore c-atur.
MPH VI p. 487 (saec. XV exeunte ): mulier acrioribus febribus ab hora tercia usque ad XI est c-ta (cf. *Tom. VI p. 114, a. 1522).
b.
abstr.
DŁUG. Hist. V p. 659 : afferebantur rumores, qui pectora singulorum c-bant.
2.
rozbić, zdruzgotać, roztrzaskać; discutere, confringere,
contundere.
N.
α.
zgniatać, rozgniatać; dilidere, elidere
MPH III p. 268 (saec. XV) : cultellos magnos ... inter indicem et medium digitos sepius c-tos in partes aliquot dividebat.
β.
uderzać o siebie; inter se collidere:
ib. duos viros ... ad utramque manum suspendebat et suspensos unum ad alium vehementissime c-bat.
γ.
okaleczyć; laniare
DŁUG. Op. p. 105 : oculorum dolore ... adeo ... decoquebatur, ut c-tis disruptis palpebris ad extremum miserabiliter caecata sit.
II.
1.
terram, regionem
niszczyć, pustoszyć; vastare, populari
VKyng p. 710 : Tartaris ... terram cede dire hostilitatis sue c-ntibus.
DŁUG. Hist. I p. 61 : vicinae gentes ... in regionibus Polonorum ... c-ndo illas pro libito vagarentur (cf. ib. p. 261, ib. II p. 299, ib. III p. 223).
2.
dręczyć, nękać;
vexare, torquere
CodEp II p. 218 (a. 1428) : non modicis c-atur spiritus meus tribulacionibus.
AKapSąd I p. 354 (a. 1436) : attenta malicia temporis presentis et persecucionibus, quibus Ecclesia c-atur.
ConcPol IV p. 209 (a. 1445) : ne talium negligencie et obmissionis Divina nos ulcio c-et.