[CONDEMNATIVUS]
s.
CONDEMPNATIVUS,
-a, -um
(condemno)
- B.
tzw. termin zawity, tj. ostateczny; in quo iudicis sententia pronuntiatur
AGZ XI p. 387 (a. 1453) : si Premislie condempnabunt alias «banda zdawacz» in istis terminis proximioribus, tunc hic eciam erunt termini c-i.
Ib. p. 429 (a. 1458) : nos iudices ... ponimus terminos terrestres c-os alias «zdane roki».Cf. CONDEMNABILIS CONDEMNATORIUS CONDEMNO I A 3 PEREMPTORIUS.