- S.
- B. (s.
- v.
- condamnatorius),
- BJ.
1.
sententia
wyrok skazujący, potępiający; qua quis condemnatur, reus esse declaratur
KodWp III p. 447 (a. 1375) : in ipsa sententia nostra c-a plenius continetur.
KodTyn p. 196 (a. 1404): damus ... omnimodam potestatem ... sententias interlocutorias, definitivas, c-as et absolutorias pronuntiandi.Ita saepius.
N. constr. sq. gen. obi.
AKapSąd III p. 265 (a. 1499) : sententia c-a Ade de Radzyewo heretici.
2. terminustzw. termin zawity, tj. ostateczny, taki na którym zapada wyrok; in quo iudicis sententia pronuntiatur
AGZ XVII p. 394 (a. 1502) : termini c-ii sunt positi.Cf. CONDEMNABILIS CONDEMNATIVUS CONDEMNO I A 3 DEFINITIVUS DEFINITUS PEREMPTORIUS.