- B.
- BJ.
I.
phil.
dający się złożyć, zespolić (z czymś innym); qui cum altero componi potest
STOB. Parv. fol. I VII Ia : Deus ... non est... cuicumque alteri c-is.
WROCŁ. CongLog fol. m la : non est potentionalis conceptus neque c-is cum differentia contrahente.
II.
układny, zgodliwy, uprzejmy; clemens, lenis, obsequens
ARect II p. 175 (a. 1550) : ut ... deprecaretur verbis amicabilibus seu c-bus magistrum Ioannem reus.