- F.
- Th.
- S.
- Dc. (citus),
- BJ. (ciens),
- A.
I.
1.
propr.
a.
wprawić w ruch, wzburzyć; commovere, agitare, concitare.
b.
ignem, spumas
sim.;
wyrzucać z siebie, miotać, toczyć, zionąć; eicere, emittere, agere, volvere
DŁUG. Op. p. 298 : filiam heri ... spumas ... ore c-ntem iacere exanimem.
Ib. p. 214 : ignitum titionem scintillas pestiferas c-ntem.Cf. id. Hist. V p. 286 ; LibBen I p. 514 . ;
2.
transl. pobudzać, podniecać (zwł. ludzi do walki); excitare, incitare, accendere, stimulare (praec. homines ad pugnam).
N.
stomachum :
ROYZ. I p. 234, v. 12 : cyathorum plurimus ordo ... exspectat ... surgentem ... sitim stomachumque calore c-ntem.
II.
wywoływać, sprawiać; facere, efficere
1.
de
concr. np. dźwięki (tyle co wydawać);
v.
gr.
sonos
(i. q. edere); także o wydzielinach ciała; item de corporis excrementis.
N. imagine
venam
przynosić dochód; lucro esse, lucrum facere
DŁUG. LibBen III p. 376 : contulit ... monasterio alveum salis ... foecundam c-ntem venam.
2.
de abstr.
np. o buntach, zamieszkach itp., zwł. o walkach;
v.
gr. de seditionibus, tumultibus sim.,
praec.
de
pugnis.
III.
1.
wołać; vocare, clamare.
2.
powoływać, zapraszać; advocare, convocare, invitare
AAlex p. 355 (a. 1503) : et dixerunt ... quod sui homines ... c-ri ... non deberent ad illam revisionem.