- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- A.
I.
1.
pieśń; cantio, cantus.
N. glossam Pol.
RFil XXIII p. 302 (a. 1444) : c-n celeste ... «nyebiesske pienie».
N.
patrium
pieśń Bogurodzica; Beatae Virgini Mariae dedicatum, quod a militibus Polonorum pugnam ineuntibus cani solebat
DŁUG. Hist. II p. 186 : Poloni ... c-n patrium, ignari cladis, quae Hungaris acciderat ... canebant.
Ib. IV p. 22 : universus exercitus patrium c-n «Boga Rodzicza» coepit vociferari.
2.
czarodziejska formułka, zaklęcie;
incantamentum.
Additur
dirum (
HUSSOW.
p. 20, v. 296
;
ROYZ. I
p. 7,
v. 92
), sortilegum (
MARTIN. OP. Marg.
fol. 93a
).
II.
1.
miara wierszowa; metrum, versus
MARTIN. OP. Chr. p. 93 : Ovidius multos libros c-e conscripsit.
PAUL. CR. p. 8 : hymnos ... vario c-e concinnatos.
IO. VISL. p. 216 : ode lyrico c-e scripta.
Opp.
prosa (
DŁUG. Hist. V
p. 654
;
Tom. XIV
p. 391, a. 1532).
;
2.
poemat;
poema.
III.
singulare: treść pisma; litterarum tenor
PommQu p. 82 (a. 1383) : recognosco c-e in presenti, quod etc.Cf. CANO