- F.
- Th. (rec.)
- Bl.
- S.
- Dc.
- BJ.
- A.
- H. (appostota)
- N.
I.
eccl.
1.
a fide
et
abs.
odstępca od wiary; qui a fide Christiana
defecit.
N.
glossam
Pol.
RFil XXII p. 24 (a. 1512) : a-a «przestąpczą».
N.
α.
veritatis
diabeł;
diabolus.
β.
cognomen
KsgŁawKr p. 282 (a. 1395) : super bonis Martini Froberg a-e.
2.
ordinis, de (ex) ordine (monasterio)
duchowny, który wystąpił z zakonu lub stanu
duchownego; religiosus vel clericus, qui
ordinem deseruit
*KodWp I p. 235 (a. 1248) : multi clerici ... in suis partibus ... a-e ... se faciant ad sacros ordines promoveri.
Ib. II p. 396 (a. 1326) : a-e habitum sui ordinis immutantes.
Syn.
desertor :
DŁUG. Hist. I p. 334 : Jaromirum ... sui ordinis a-am et desertorem.Cf. APOSTATO I 2 APOSTASIS II.
II.
błazen?
scurra, ioculator?
RachDw III p. 10 (a. 1546) : Alberto ... mimo seu a-e fl. 2.