General
Full Entry
More

ANULARIS

Grammar
  • Formsanularis, annularis
  • Etymologyancient Latin
  • Inflectional type -e
  • Part of Speechadjective
  • Genderneutre
Meaning Outline
  • I. + anus) ad anulum pertinens.
    • α. + digito
    • β. + sigillo (signo, signeto)
  • II. + (ab annus) ad annum pertinens, annuus

Pełne hasło

ANULARIS s. ANNULARIS, -e
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
  • BJ.
  • N.
I. (ab anus) dotyczący pierścienia, pierścienny; ad anulum pertinens.
Dicitur de
α. digito (sc. in quo anulus geritur)
DŁUG. LibBen III p. 355 : digitum a-em alias «kczyuk».
Cf.
id. Hist. III p. 509. GLb p. 7 : a-is digitus «pyerscyenny».
Cf. Th. II 193, 25 sqq.
β. sigillo (signo, signeto) quod anulo in caera exprimitur
KodUJ III p. 202 (a. 1496) : signetum nostrum a-e praesentibus est subappensum.
AAlex p. 191 (a. 1502) : sub sigillo a-i regio.
Dogiel I p. 390 (a. 1537) : litterae ... signo nostro a-i ... consignatae.
Ita saepissime.
Item abs.
anulare, -is n.
CodEp II p. 28 (a. 1400) : quas litteras a-i nostro, quod in digito nostro continuo deferimus, ad cerciorem evidenciam signari fecimus.
II. (ab annus) roczny; ad annum pertinens, annuus
TPaw II p. 4 (a. 1484) : quitacio ... ard pecunias a-es data erat pro ... Johanne ... palatino.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)