- F.
- Th. (rec.)
- S.
- B.
- BJ.
I.
propr.
1.
zniszczenie, zagłada, zguba;
actus annihilandi, destructio,
pernicies
v.
g. fructuum (
AKapSąd III
p. 84, a.
1502)
; pecorum (
AKapSąd I
p. 533, a.
1492)
; domus (
StPPP I
p. 293, a.
1424
;
Concl.
p. 74, a.
1499)
; scholae (
AKap
p. 85, a.
1574)
; bonorum (
CorpJP III
p. 189, a.
1511)
; mensae capitularis (
ArPrawnVI
p. 43, a.
1521)
; civitatis (
AGZ IV
p. 208, a.
1494)
; villarum (
Lites II
p. 229, a.
1311)
; regni (
*Dogiel I
p. 14, a.
1462).
Cf.
ANNIHILO I 1.
Syn.
destructio (
AGZ IV
p. 208, a.
1494
et saepius);
defectus (
Concl.
p. 74, a.
1493).
N.
iur.
contingens a-is (
ZabDziej IV 1 ,
p. 64, a.
1522),
cf.
s.
v.
N.
locut.
α. a-em perpeti in aliqua re (
AGZ IV
p. 208, a.
1494).
β. ad a-em tendere (
AKapSąd III
p. 13, a.
1459).
γ. in a-em venire (
ArHist VIII
p. 324, a.
1499).
2.
phil.
unicestwienie; actus, quo substantia ad nihilum reducitur
GIEŁCZ p. 104 : nulla factio potest esse ... non entis de ente, sicut in a-e.
STOB. Parv. fol. D IIb : creatio et a-o non sunt mutationes naturales.
II.
transl.
obalenie, unieważnienie;
actus irritum faciendi, abolitio, extinctio
StPPP VI p. 201 (a. 1521) : quasdam ... abolitas per a-em et extinctionem ... minutas.Cf. ANNIHILO I 2.