- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
a.
3.
sg.
con.
perf.
act.
ambigerit :
ConcPol II p. 126 (a. 1528) : si ambigerit esse baptizatum sufficienter.
b.
occurrunt formae ut
ambiens
pro
ambigens
et
ambiebant
pro
ambigebant
v.
gr.
DŁUG. Hist. V p. 507 : Victorinum ... in suam ditionem ... non ambiens propediem venturum.
RFil XXXIII p. 131 (a. 1471) : ambiebant «pochybowaly, vatpyli».]
I.
1.
wątpić, być niepewnym;
dubitare, incertum
esse.
2.
różnić się w zdaniu;
sententiis discrepare.
Constr.
a.
abs.
b. de aliqua re.
c.
sq.
inf.
AGZ II p. 54 (a. 1405) : tunc divine retributionis meritum et temporalis prosperitatis incrementum infallibiter consequi non a-imus, dum etc.
d.
sq.
acc.
c.
inf.
(praec.
post negationem,sed etiam positive)
ConcPol II
p. 126
cf.
sq.
e.
sq.
quaestione indirecta
(etiam
sq.
si
Tom. IX p. 265 (a. 1527) : si meae litterae ... quas hinc ... dedi, ad mtem vram ... pervenerint necne, adhuc a-o.
f.
sq.
quin.
g.
sq.
quod:
KodWp I p. 62 (a. 1208) : non ... a-o, quod Deus ... semper propitiatur.
CodEp III p. 49 (a. 1450) : quis a-it, quod etc.
h.
pass.
inter aliquos.