- Dc. (er)
część geometrii praktycznej (miernictwa), która zajmuje się mierzeniem przedmiotów
wysokich; geometriae practicae pars, quae in metiendis
altitudinibus versatur
MARTIN. p. 2 : cuius [(mensura-tionis sc.)] tres sunt species ... a-a (ed. altimetra) de mensuratione altitudinum rerum, planimetra et profundimetra.