- F.
- Th.
- S.
I.
1.
wieczny;
perpetuus.
Usurpatur plerumque
in
locut.
temporibus ae-is
na wieczne
czasy; in perpetuum (
KodWp I
p. 516, a.
1258
et saepissime).
2.
phil. trwający
w wieczności; qui aevo existit
STOB. Parv. fol. E IIIb : illud quod mensuratur evo vocatur e-um ut angelus.Cf. AEVUM I
II.
iur. oddany na
wieczne posiadanie; in perpetuum possidendus
AGZ XII p. 363 (a. 1475) : Iohannes recepit omnes villas e-as alias «vyecznye».