- F.
- Th.
- BJ.
- A.
I.
1.
propr.
cudzołożny; qui adulteri (-ae) est.
N. locut.:
α.
a-a committere
dopuszczać się cudzołóstwa;
alienos toros violare
NIC. BŁ. Serm I p. 395 : illi a-a committentes, isti concubinas fouentes (nisi leg. :adulteria).
β.
a-o modo
w sposób cudzołożny; sicut adulteri faciunt
ArHist V p. 103 (a. 1443) : Mathias ... conhabitans sibi (sc. Dorotheae ) a-o modo.
2.
transl. o
ziemi; de tellure
BRUNO Qfr p. 398 : Romulea tellus ... a-a pulchritudine adhuc melius placet.
II.
fałszywy, nieautentyczny; falsus, spurius
*LeubUrk p. 75 (a. 1220) : nonnulli proprijs incumbentes affectibus, dum sanctionum sensum legitimum ad sua vota non habent ... superinducunt a-um intellectum.