Ogólne
Pełne hasło
Więcej

EXTRA

Gramatyka
  • Formyextra
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana
  • Część mowyprzysłówekprzysłówek
Znaczenia
  • I.
    • A.
      • 1. propr.
        • a. (de loco) foris, (ab, in) alicuius rei parte exteriore, extrinsecus.
        • b. (de directione) foras, extrorsum.
      • 2. transl.
        • a. supra, ultra, praeterea.
        • b. phil. separate.
    • B. + exterius foris, (in) alicuius rei parte exteriore.
    • C.
      • 1.
        • a. extra, extrinsecus, parte ab externa
        • b. ex terrae alicuius partibus externis, peregre
      • 2. + ad extra extrinsecus, parte (ab) exteriore
  • II. abl.
    • 1. propr.
      • a. (de loco) foris, parte in exteriore, externa alicuius rei.
      • b. (de directione) foras, partem in exteriorem.
        • α. + extra communionem poni excommunicari
        • β. + extra possessionem mittere aliquem possessione exuere
        • γ. + extra se rapi fere i. q. in ecstasim
        • δ. + extra memoriam cadere memoria elabi
        • ε. + extra partes peregre
    • 2. transl.
      • a. praeter (quam), excepto, nisi.
      • b. supra, ultra.
      • c. praeter, absque (saec. XVI).

Pełne hasło

EXTRA adv. et prp.
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • B.
  • L.
  • A.
  • H.
  • Ha.
I. adv.
A.
1. propr.
a. (o miejscu) na zewnątrz,po zewnętrznej stronie, poza czymś, poza określonym terenem; (de loco) foris, (ab, in) alicuius rei parte exteriore, extrinsecus.
N. phil.
res extra rzecz zewnętrzna, należąca do świata zewnętrznego, istniejąca na zewnątrz umysłu; fere i. q. realis, corporalis, quae praeter intellectum exsistit
BYSTRZ. AnalPost fol. e 7b : alij autem distinguunt inter vniuersale et singulare non solum secundum conceptum, sed etiam in re e-a, ita quod dicunt primo, quod vniuersale pro re e-a distinguitur ex natura rei a suis singularibus.
Cf. infra II.
Opp.
intra, intus.
b. (o kierunku) na zewnątrz,na stronę zewnętrzną, poza określony teren; (de directione) foras, extrorsum.
2. transl.
a. ponadto,prócz tego, dodatkowo; supra, ultra, praeterea.
b. phil. osobno, niezależnie; separate.
B. compar. exterius na zewnątrz, po stronie zewnętrznej; foris, (in) alicuius rei parte exteriore.
Opp.
interius, intus. Glossa Pol.
RFil XXV p. 149 (saec. XV ex.) : mali Christiani ... e-ius blandiunt «szmyerny szye wkazwyą».
C. per abundantiam iungitur cum aliis prp. (quasi sensu subst. )
1. ab extra (cf. Th. V 2, 2054, 70 sqq.)
a. od zewnątrz, od strony zewnętrznej, po stronie zewnętrznej, na zewnątrz; extra, extrinsecus, parte ab externa
DokKKr I p. 51 (a. 1330) : cera ab e-a alba, intus vero rubea.
KodKWil p. 58 (a. 1398) : minor ex eis calicibusab e-a sculptus.
Ita passim.
Opp.
intus ( et passim), ab intra ( ExPhys fol. e 8a) , subtus ( AKapSąd II p. 617, a. 1474).
b. z zagranicy, spoza jakiegoś terenu; ex terrae alicuius partibus externis, peregre
KodKrak I p. 33 (a. 1354) : tela alba, vndecumque ab e-a venerit ... cum vina longa ... debeat mensurarj.
ConcPol VI p. 220 (a. 1398) : que ab e-a veniunt probacione legitima sunt necessaria.
2. ad extra z (od) zewnątrz; extrinsecus, parte (ab) exteriore
MATTH. Rat. p. 87 : poenae corporales, quibus rudes et grossi, qui poenas interiores nec curant nec cognoscunt, retrahuntur a multis malis, quae facerent, si non sensibiliter ad e-a puniri timerent.
KodKWil p. 738 (a. 1417) : ipsam ... gentem — prout nobis ad e-a videbatur — magno desiderio affectantem sacro fonte baptismatis abluimus.
Ita saepius.
N. phil.
res ad extra rzecz zewnętrzna, należąca do świata zewnętrznego, istniejąca na zewnątrz umysłu; fere i. q. realis, corporalis, quae praeter intel lectum exsistit
SŁUP. MixEl p. 161 : nec intelligit intellectus per species acquisitas per intuicionem rerum ad e-a.
WROCŁ. Dial. fol. D 2b : res capitur dupliciter: uno modo pro re ad e-a, siue pro re reali, que non est conceptus signum vel terminus.
Ita saepius. Cf. supra A I.
II. prp. c. acc. [c. abl. ?
KsgMaz II p. 15 (a. 1424) : si ... aliquis ... extra terra esset.
PP III p. 187 (a. 1450) : in terra seu extra terra (nisi utroque loco leg. -am).
Cf. Th. V 2, 2060, 59 sqq.]
1. propr.
a. (o miejscu) na zewnątrz, poza czymś, poza obrębem (granicami) czegoś, nie w czymś; (de loco) foris, parte in exteriore, externa alicuius rei.
Opp.
in, intra, intus.
b. (o kierunku) na zewnątrz, poza coś, poza obręb czegoś; (de directione) foras, partem in exteriorem.
Locut. ad
a—b:
α. extra communionem poni zostać ekskomunikowanym; excommunicari
MARTIN. OP. Marg. fol. c6a : qui ex contumacia iudicibus non obtemperant, per episcopos e-a comunionem poni debent.
β. extra possessionem mittere aliquem wyzuć kogoś z posiadania czegoś; possessione exuere
PommUrk II p. 173 (a. 1267) : Bertoldum fecimumitti e-a possessionem eiusdem insule.
γ. extra se rapi popaść w ekstazę; fere i. q. in ecstasim
KADŁUB. p. 211 : quibusdam de tam inopinato eventu supra se stupentibus, aliis quasi e-a se raptis, multis ... ad terram dolore prostratis.
PEREGR. fol. 1 IVa : regina Saba ... spiritum vitra non habuit, sed rapta fuit e-a se et resumptis viribus dixit etc.
Ita saepius.
δ. extra memoriam cadere wypaść z pamięci; memoria elabi
PommUrk II p. 510 (a. 1283) : ne ea, que agantur in tempore, e-a hominum cadant memoriam.
ε. extra partes poza granicę; peregre
CodVit p. 995 (a. 1409) : equos ... vendere e-a partes prohibebamus eo ... quia si non prohibuissemus, pauci in patria nobis equi remansissent.
2. transl.
a. poza, oprócz, pomijając, niezależnie od czegoś; praeter (quam), excepto, nisi.
b. ponad, powyżej; supra, ultra.
c. poza, bez; praeter, absque (saec. XVI).
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)