Ogólne
Pełne hasło
Więcej

ERUO

Gramatyka
  • Formyeruo, erruo
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -ere, -ui, -utum
Znaczenia
  • I.
    • A.
      • 1. propr. concr. foras eximere, educere, proferre.
        • a. + metallum effodere.
        • b. + arbores evellere, excidere.
      • 2. concr.+ aliquid e responsionibus recondita sensum aperire, in lucemproferre, detegere, inquirendo reperire, perscrutari, perquirere
    • B. evellere
      • α. + bacillum de manibus alicuius
      • β. + pecuniam extorquere.
  • II. abstr. diruere, evertere, destruere, tollere
    • α. + sigillum
    • β. + peplum de aliquo
  • III.
    • 1. propr. extrahere, educere, (refl.) se proripere.
    • 2. transl. eripere, liberare, servare (saepissime)

Pełne hasło

ERUO s. ERRUO, -ere, -ui, -utum
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • Dc.
  • A.
  • N.
[2. sg. ind. perf. act. erugisti: cf. infra 1195,5. 3. sg. ind. perf. act. eruxit:
AGZ XVI p. 475 (a. 1502) : eruxit sibi barbam usque ad sangvinis effusionem.]
I.
A.
1. propr. de concr. wyjąć, wydobyć, wydostać; foras eximere, educere, proferre.
N.
gladium dobyć miecza; evaginare
ZapSądWp p. 17 (a. 1400) : super ... dominum palatinum gladium e-uit seu euaginauit circa ecclesiam.
Praec.
a. metallum sim.: wydobyć z ziemi,wykopać; effodere.
Constr.
α. sq. abl.
β. sq. de:
MatGórn p. 296 (a. 1595) : de profundo erit plumbum e-ndum.
γ. sq. ex.
b. arbores sim.: wyrwać, wyciąć; evellere, excidere.
Additur
radicitus ( MPH I p. 281, Thietmar) .
Syn.
eradicare ( Visit. p. 99, a. 1511).
2. transl. de abstr. odkryć, odsłonić, wydobyć na światło dzienne, (szukając) wynaleźć; aperire, in lucemproferre, detegere, inquirendo reperire, v. gr. aliquid e responsionibus ( CRIC. in Tom. V p. 361, a. 1521) , recondita ( Concl. p. 250, a. 1548) , sensum legum ( ROYZ. I p. 154, v. 129 ). Occ. de concr. przeszukiwać, przetrząsać; perscrutari, perquirere
CALLIM. Hist. p. 58, 33 : itaque instaurata diligentius inquisitione e-tisque hinc inde omnibus latebris tandem a Lescone ipso comes inuentus est.
B. (motu violento) wyrwać (język, zęby, włosy), wyłupić (oczy), wyważyć (drzwi); evellere ( v. gr. linguam,dentes, oculos, crines), effringere (fores).
Additur
violenter ( AGZ XV p. 7, a. 1463).
N.
α. bacillum de manibus alicuius :
AKapSąd II p. 272 (a. 1472) : e-uit baccellum ligneum de manibus sui kmethonis.
β. pecuniam wymusić,zabrać siłą; extorquere. Glossa Pol.
AGZ XV p. 332 (a. 1495) : tu ... in via libera ... e-isti alias «wyrwalasz y szyndowalasz» Vasyl(dat. ) sexagenam (cf. ib. infra qua tua violenta eruptione alias «vrwanya y szyndowanya» sexagene).
II. zerwać, zniszczyć, zburzyć, usunąć; diruere, evertere, destruere, tollere (arces, muros, trabes sim.; item abstr. irae et tristitiae perturbationem: NIC. BŁ. Serm. II p. 206 ).
N.
α. sigillum :
RHist LXIX p. 78 (a. 1462) : soli domini sigillum eiusdem litterae e-erunt alias «wrwaly» et in nihilum ipsam litteram verterunt.
β. peplum de aliquo i. q. detrahere
TPaw III p. 524 (a. 1398) : tu ... peplum de uxore mea erugisti vulgariter «serwal».
III.
1. propr. (act. et refl. ) wyrwać (się) skądś, wydostać; extrahere, educere, (refl. ) se proripere.
N. i. q.
exsilire
ZabDziejIII p. 165 (a. 1491) : Ruthenus err-ns se de tenebris irruit super eos.
2. transl. wyrwać, uwolnić, ocalić, uratować; eripere, liberare, servare (saepissime).
Constr. ad 1-2: sq.
ab, de, ex.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)