- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- L.
- A.
               I.  
               propr. 
               
            
                  1. 
                  res:
                   odłączać, oddzielać, rozdzielać;  separare, secernere, segregare.
                  
                  
               
                        Praec.  
                        gram. de coniunctione disiunctiva  
                                                
                  
                     
                     dictiones 
                      ( 
                        GŁOG. Alex. II fol. D IVb,  
                      
                     cf. 
                      Th.  
                     V 1, 1387, 6 sq.), vel
                      inter propositiones  ( 
                        WROCŁ. Dial. fol. J VIIIb   
                        : 
                        vel vocula ... d-it inter duas propositiones). 
                     
                  
                                            Item mus. 
                      
                                                
                  
                     
                      gradus :
                                            KROMER MusFig fol. G IIb : punctum ... disiunctiuum ... d-it gradus.
                        N. 
                      
                                                
                     
                      
                     
                                            
               
                        α. 
                         digitos, manus  
                        rozłączać (złożone palce), rozkładać (ręce);  seiungere,extendere
                        
                     NIC. BŁ. Tract. fol. i Ia : ab hoc loco stringuntur ... pollices et indices utriusque manus nec d-untur.
DŁUG. Hist. IV p. 252 : d-tis porrectisque in utramque partem manibus.
                        β. 
                         testudinem  
                        rozebrać;  destruere 
                        
                  ChrClar p. 475 : quam testudinem iussit ... abbas ab invicem cum discrecione precipua d-re.
                  2. 
                  animantes
                  
            
                     a.  
                     rozłączać;  separare, 
                           segregare.
                         Praec. 
                         refl.  et pass.  rozstawać się, odchodzić; discedere, abire. 
                     
                  
                  
                     b.  
                     zabierać,uprowadzać;  auferre, abducere
                     
               PAUL. CR. p. 147, v. 11 : ipsa dies mihi ... fidum d-xit Achatem.
AKapSąd II p. 687 (a. 1498) : Nicolaus ... vaccas ... de grege communi ville ... abegit et d-xit ac in usum suum convertit.
                           Constr.  ad  
                                                    
                  
                        1—2: aliquem (aliquid) a. sq. 
                         dat. 
                        ,
                         cf.  
                        
                            
                          b. sq.  ab. c. sq.  de, cf.  
                        
                            
                          d. sq.  inter, cf.  
                        
                           
                              
                            
                         
                     
                                                
               II.  
               transl. 
                
               
         
                  1.  
                  
                     phil.  tworzyć alternatywę lub dyzjunkcję;  per disiunctionem (cf. 
                      s. 
                      v.  II 1) praedicare 
                  
               GŁOG. ExLog fol. 98b : propter extremitatum coniunctionem vel disiunctionem cum medio extremitates creduntur proporcionabiliter inter se coniungi vel d-i vel de medio predicari coniunctim, de quo predicantur diuisim.
                  2. 
                   iur. 
                  terminum  
                  przełożyć termin rozprawy sądowej;  diem iudicii prorogare 
                  
            MazZHerb p. 20 (a. 1453) : Derslaus ... cum omnibus fratribus ... d-erunt sibi invicem terminum.
ArPrawn VIII p. 52 (a. 1458) : Petrus ... et Domarath ... terminum eis (i. sibi )d-erunt ad sex septimanas.Cf. DISIUNCTIO III.