- F.
- Th.
- Bl.
- L.
I.
propr. odchodzić, oddalać się, rozchodzić się,rozdzielać; discedere, abire, separari.
N. fere i. q.
α.
przechodzić przez coś; transgredi
GŁOG. Anal. fol. I73b : corpora minora quam foramina necessario dis-untur (cf. contextum ).
β.
posuwać się;
progredi (e Cic. Har. Resp. 3: dolore me elatum et iracundia longius prope progressum, [quo loco
codd. dett. legunt] digressum)
DŁUG. Hist. I p. 512 : Boleslaus ... procerum sententia in dolorem accensus, ira quoque extunc longius prope dis-sus, Sbigneum ... in mortem destinat.
Constr.
a.
abs.
b.
sq.
abl.
limit.
c.
sq.
ab.
d.
sq.
ad.
e.
sq.
cum :
Tom. IV p. 44 (a. 1516) : ab eo tempore, quo cum vestra ... dominatione d-sus sum, nihil illi scripsi.
f.
sq.
ex.
g.
sq.
in
c.
acc.
h.
sq.
per.
II.
transl.
1.
rhet. odchodzić, zbaczać od tematu robić dygresje; deflectere, abire a re, egredi a proposito, digressionem facere (saec. XV—XVI).
N. constr. sq.
in
c.
abl.
CALLIM. Rhet. p. 30 : licet ... in omnibus partibus orationis cum ratione aliqua d-i.
2.
(singulare) pass. : rozchodzić się, roznosić się; diffundi, divulgari
RFil LIV p. 330 (a. fere 1400) : cuius odor bone fame et laudabilis vite dis-sus est per universum mundum.Cf. DIGRESSIO III.