[DETURPATIO]
s.
DETURPACIO,
-onis
f.
(deturpo)
I.
domus
uszkodzenie, szkoda; damnum, detrimentum
AKapSąd II p. 94 (a. 1434) : domus d-em procurator ... revocavit ad X marcas (cf. supra veniens ... ad domum ipsius ... violenter fregit hostium circa domum).Occ. virginitatis zgwałcenie; stuprum
ArHist V p. 154 (a. 1470) : occasione dehonestationis, annihilacionis, d-is, destruccionis virginitatis prefate Helene.
II.
pohańbienie (zwł. słowne), zniewaga, obelga; ignominia, probrum, contumelia
ConcPol I p. 165 (a. 1434) : conssessio cleri cum laicis in tabernis et ... ludi ... percussiones et d-es cleri attulerunt.
AGZ XV p. 3 (a. 1457) : propono contra te et pro ista d-e (cf. supra deturpasti me verbis turpibus).
Additur
honoris
ib. XVII p. 228 (a. 1486) : nullas infestationes, d-es honoris unus alteri inferre presumat.Ita vulgo saec. XV.
Iuxta posita
infamia (
ZabDziej III
p. 259,
a. 1493)
, infamatio, oblocutio, famae et honoris dehonestatio (
APozn I
p. 361, a. 1464).
Cf.
DETURPO II.