- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- N.
I.
poślubić (ożenić się lub wyjść za mąż); matrimonium contrahere,viro nubere, uxorem ducere.
Syn.
ad
nuptias convolare (
StPPP VI
p. 269, a. 1524)
.
N. glossam Pol.
RFil XXIV p. 361 (saec. XV med.) : et d-vit «a hoblubyl yest».
Ib. p. 70 (saec. XV in.) : d-ta «slubona».
Additur
in coniugem(
AKapSąd II
p. 451, a. 1477)
, in uxorem (
ZabDziej III
p. 445, a. 1497),
etiam in fidem (
AH X
p. 225, saec. XV).
Item
anulo (
MARTIN. OP. Marg. fol. a 7b
;
DŁUG. Hist. IV
p. 526
)
;.
Constr. sq. dat. Occ. refl.
WilkPozn p. 4 (a. 1462) : quecunque virgo d-verit se absque suorum seniorum ... consilio ... eidem ... pars hereditaria est deneganda.
II.
1.
wydać za mąż; in matrimonium collocare, connubio alicui iungere
Lites II p. 368 (a. 1343) : filiam ... duci prefato matrimonialiter more regio d-re.
TPaw VII p. 137 (a. 1419) : fratres submiserunt se cuilibet sororum suarum, quas nondum (ed. nodum) maritis d-uerunt ... decem marcas persoluere ... tamdiu quousque maritis d-buntur.
Syn.
consociare (
DŁUG. Hist. I
p. 170
)
, copulare (
KodPol IV
p. 156, a. 1472)
, maritare (
ArPrawn II
p. 530, a. 1441)
, nuptui tradere (
CodEp III
p. 581, a. 1454).
Additur
matrimonialiter (
Lites II
p. 368, a. 1343
;
StPPP VI
p. 178, a. 1521)
, post virum (
PP III
p. 71,
a. 1439)
.
2.
swatać; nuptias conciliare
AKapSąd II p. 213 (a. 1458) : laboriosus Iohannes ... d-vit eos tanquam procus.
AGZ XV p. 286 (a. 1491) : Sigismundus dux ... d-vit eam filio suo ... alias «swathal».
3.
zaręczać (dziewczynę); filiam spondere
KodKrak p. 24 (a. 1336) : virginem uel viduam d-re uel eciam copulare intendens nullum conuiuium uel eciam prelibacionem ... faciat.
MPH VI p. 659 (a. 1386) : licet ... Hedvigis ... fuisset Wylhelmo ... per parentes d-ta, tamen ... existens in annis maturitatis ... sponsalia ... irritavit.Cf. Th. V 1, 751, 27 sqq.
Item refl.
ArHist V p. 129 (a. 1455) : Margaretha ... cum altero... Petro ... se d-at (cf. contextum ).Eodem sensu pass. (de viro):
ib. supra cum ea existens d-tus ... differebat cum ea ... in facie Ecclesie copulari.
4.
dawać ślub; sollemni benedictione eccl. aliquos coniugio iungere
DŁUG. Hist. V p. 25 : Kazimirus ... dux ... Hedvigim in consortem acceperat, Iohanne ... episcopo illos d-nte.
5.
(sq. de)
wywianować (córkę); dotare, dotem dare
KsgZPozn p. 66 (a. 1400) : de qua eciam villa ipsa Vichna est d-ta.
KsgMaz III p. 70(a. 1434) : solus Andreas ... filias suas debet d-re de suis bonis propriis.