- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
I.
de hominibus (praec.
superl. )
1.
(sensu pass. ) ukochany,drogi; dilectus,carus
ArPrawn I p. 23 (a. 1408) : nobilibus christifidelibus d-issimis.
Tom. I p. 52 (a. 1509) : patrem nostrum d-issimum.Ita passim saec. XVI. Cf. Th. V 1, 710, 4 sqq.
2.
(sensu act. ) taki, który gorąco oczekuje czegoś;
qui aliquid summopere exspectat
Tom. I app. p. 29 (a. 1508) : d-issimi sumus, quorsum hoc ipsum negotii tendat.
Ib. X p. 319 (a. 1528) : omnes... d-issimi sumus, ut Turcae de Byzantio essent pulsi (nisi utroque loco leg. desiderantissimi).
II.
de rebus
1.
upragniony,wytęskniony, oczekiwany; desiderandus,optatus.
Hoc sensu etiam
comp.
Tom. III p. 58 (a. 1514) : nihil nobis d-ius est quam etc.
Occ. abs. loco
subst.
desideratum,,
-i
n.
NIC. BŁ. Serm. I p. 278 : pro omni d-to ... sanctos ... ad orationis refugium confugisse.
DŁUG. Hist. V p. 622 : offerens se Stephano woyewodae in suis per eum d-tis liberaliter et proprie subventurum.Cf. Th. V 1, 710, 12 sqq.
2.
iur. res (e Pol. korzystna rzecz) czyn dokonany z myślą o nieuczciwym zysku,kradzież, rabunek; fraus,furtum, spoliatio
StPPP II p. 699 (a. 1464) : michi occidisti LX anetas, decem ancas et unam ouem re d-ta alias «korzistną rzeczą».Cf. DESIDERATIVUS III.