- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- B.
- L.
- A.
I.
propr.
1.
postój władcy lub dostojnika oraz ich
sług (jako ciężar prawa feudalnego); iuris feodalis onus, quo subditi dominum vel potentiores servitiaque eorum hospitio recipere obligabantur
LiegnUB p. 288 (a. 1411) : renunciantes ... omnibus ... seruitutibus ... vecturis ... stacionibus et d-bus principum, ducum, dominorum et nobilium, aucupum vel venatorum.Cf. DESCENSUS I A 3 β.
2.
grandinis
opad; casus
DŁUG. Hist. IV p. 631 : grando descendit cuius ... d-o ... malum omen portendere ... iudicabatur.
II.
transl.
cantus
zniżenie głosu (w śpiewie); vocis cantantium demissio
*SSrSil I p. 375 (saec. XIV in.in) : multitudine notarum ascensiones pudice, d-es ... temperate plani cantus ... obfuscantur.Cf. Th. V 1, 653, 77 sq.