I. oskarżycielski; accusatorius, qui delatoris est

KomKadł p. 353 : credulitati tamen d-ae vel adulatoriae ... Boleslaus aurem non apposuit, sed eam penitus a se, cum ad eum veniebat, repudiabat.

URSIN. p. 24, 26 : de epistola d-a capitulum XIII: d-a epistola est, quam ad principem vel iudicem vel alium quempiam ascribimus accusando aliquem peculatus aut paricidii ... aut alterius criminis.

Cf. etiam Tom. VI p. 58 (a. 1522) et Th. V 1, 417, 29.

II. iur. t. t. iuramentum przysięga, do której strona w sądzie została zobowiązana; ius iurandum, ad quod alterutra pars in iudicio obligata est (cf. DEFERO I B 2 d, DELATIO II 1 b)

ARect I p. 103 (a. 1475) : Albertus vitando huiusmodi iuramentum d-um, allegauit dictos quatuor florenos pro ipso ... Iacobo soluisse.

ŹrWaw I p. 96 (a. 1490) : dominus ... Alberto ... debitori ... decrevit iuramentum d-um ... prestandum corporaliter, quomodo nihil ... actori deberet.

Ita saepius saec. XV—XVI.