- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
I.
intrans.
1.
propr. wyrodzić się, odejść, odstąpić (od zwyczajów itp.); a natura (moribus sim.) alicuius (rei) recedere.
Constr.
a. sq.
abl.
b. sq.
ab.
N. locut.
a sanctorum patrum disciplina
(
KodUJ I
p. 112, a. 1416)
, a statu innocentiae
(
NIC. BŁ. Serm. I
p. 1
)
. c.
sq.
de :
VAdAnt p. 27, 9 : de bono patre iam d-assent filii.d. sq. in c. acc.
2.
transl. wyrodnieć, wypaczać się,zmieniać na gorsze; degenerem, deteriorem fieri.
N.
constr. sq.
in
c.
abl.
SSrSil IX p. 248 (a. 1467) : Julii Cesaris familia in Nerone defloruit et d-vit.
HUSSOW. p. 6 : caeli ... sempiterna vis ... in nostro milite non d-bit.
II.
trans.
1.
zniesławiać;
dehonestare.
Syn.
generationem maculare seu vitiare (
GŁOG. Alex. I fol. F VIIa)
, ignobilitare (
Gramm.
p. 232, saec. XIV).
2.
wydawać marny, lichy płód; prolem vilem generare
PrzMog p. 28 : quid ... putas... afferre terram cultori, si florum solum amenitatem, luxuriam foliorum d-ret, fructuum vero nullam proferat ubertatem.