- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
[part.
perf.
sensu
pass.
Tom. V
p. 322 (a. 1520)
:
post defunctum illum actum.]
I.
1.
ukończyć, wypełnić, wykonać coś; exsequi, perficere,
v.
gr.
conventu (
Tom. VII
p. 309, a. 1525)
, functionibus (
ConcPol VI
p. 309, a. 1586)
, officio (
Concl.
p. 251, a. 1548)
, tractatibus (
DŁUG. Op.
p. 131
).
2.
zadość uczynić, spełnić coś; satis facere, explere v.
gr.
cupidine (
DŁUG. Hist. IV
p. 406
)
, difficultatibus (
id. Op.
p. 136
)
, votis suis (
ib.
p. 242
).
3.
korzystać z czegoś; frui,uti
DŁUG. Hist. II p. 492 : d-i fortuna belli.Ib. V p. 477 : diutius tua bonitate d-i non possum.
II.
1.
dokonać życia, umrzeć; mortem obire,mori.
Additur
vita sed etiam morte (
PommUrk I
p. 59,
a. 1180
et saepius,
cf. Th. V 1, 378, 29—41),
fato (
Tom. XII
p. 143, a. 1530).
Syn.
exstingui
(
KodWp V
p. 100, a. 1406).
N. constr. sq.
ex:
AKapSąd III p. 253 (a. 1497) : vir ... d-tus esset... ex veneno.
2.
zostać pozbawionym czegoś;
aliqua re privari
KADŁUB. p. 146 : sacius est malle d-i proprio, quam insidiari alieno.
Ib. p. 184 : Kasimirum ... debere d-i principatu imperatoris apex sentenciat.
Ib. p. 123 : tucius esse patres prole d-i, quam patria cives exui.