Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CONTRARIUS

Gramatyka
  • Formycontrarius, contrarius, contrarium
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -a, -um -ii -ii
  • Część mowyprzymiotnikprzymiotnikrzeczownikrzeczownik
  • Rodzajmęskinijaki
Znaczenia
  • I.
    • 1. oppositus, contra iacens, contra aliquid situs.
    • 2. adversus.
    • 3. inimicus, infestus, adversus.
    • 4. qui denegat
  • II.
    • 1.
      • a. id quod alicui rei opponitur, adversum est (saepe c. gen.)
        • α. + contraria mediata immediata de notionibus
        • β. de propositionibus in quadrato logico sibi invicem adversis
      • b. recusatio, contradictio, oblocutio, dissensio
      • c. controversia?
    • 2. + ex contrario, in contrarium contra, secus, aliter.
      • α.
      • β.

Pełne hasło

CONTRARIUS, -a, -um
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
  • A.
I. adi.
1. przeciwległy; oppositus, contra iacens, contra aliquid situs.
2. przeciwny; adversus.
Constr. abs. vel sq. dat.
Praec. log. t. t. o stosunku przeciwieństwa w kwadracie logicznym; de ratione, quae intercedit inter propositiones in quadrato logico sibi adversas
GŁOG. ExLog fol. 33a : per oppositum ... conclusionis ... debet intelligi ... oppositum ... contradictorium vel c-um.
BYSTRZ. Log. fol. z IVb : diffinitio oppositionis et diuisio eiusdem in c-am, subcontrariam et contradictoriam.
Id. AnalPr fol. m Vb : duplices sunt propositiones c-ae: quaedam sunt c-e secundum se, scilicet que seipsis et non ratione alicuius alterius propositionis contradantur ... alie sunt c-e secundum accidens et secundum genus.
Ita saepissime.
3. wrogi, nieprzyjazny, przeciwny, sprzeciwiający się; inimicus, infestus, adversus.
N. syn.
inimicus ( *CodVit p. 91, a. 1403) , nocivus ( LiegnUB p. 109, a. 1347).
Constr. abs. vel sq. dat. Eodem sensu
subst. contrarius,, -ii m. przeciwnik; adversarius.
4. singulare: odmowny; qui denegat
DŁUG. Hist. I p. 481 : cum ... a civibus c-um responsum accepisset.
II. contrarium,, -ii n.
1. subst.
a. (plerumque pl. ) przeciwieństwo, coś przeciwnego; id quod alicui rei opponitur, adversum est (saepe c. gen. ).
N. iuncturas verbales
contrarium attemptare ( KodMp II p. 219, a. 1310) , dicere ( Lites I p. 149, a. 1339) , facere ( StSyn III p. 34, a. 1320 ; CALLIM. Rhet. p. 86 et saepius), opinari ( BYSTRZ. AnalPr fol. n IVa) , probare ( CodEp I 1, p. 40, a. 1413) , tenere ( WŁODK. Op. p. 409 ). Praec. log. t. t.
α. o pojęciach: przeciwieństwo, coś przeciwnego; de notionibus
GŁOG. ExLog fol. 90a : opposita ... et c-a mutuo se expellunt.
BYSTRZ. Log. fol. n Va : c-a enim sunt, que sub eodem genere posita sunt et maxime a seinuicem distant.
Ita saepissime. Distinguuntur contraria mediata et immediata ( GŁOG. Porph. fol. s IIIa : c-a ... mediata sunt, inter que datur medium ... c-a immediata sunt, inter que non cadit medium, vt sanum et egrum.
BYSTRZ. Log. fol. r VIIb : c-a immediata sunt, quorum necesse est alterum inesse suo proprio susceptibili.
Ib. fol. r VIIIa : c-a mediata sunt, quorum non est necesse alterum inesse suo proprio susceptibili.
Id. Top. fol. x IIa : duplicia sunt c-a: quedam sunt immediata, cuiusmodi sunt sanum et egrum, verum et falsum; alia sunt c-a mediata, cuiusmodi sunt album et nigrum);
item dicuntur contraria per se et per accidens ( WROCŁ. Epit. fol. g IIIb) , proprie et improprie ( ib. ).
β. o zdaniach: stosunek przeciwieństwa w kwadracie logicznym; de propositionibus in quadrato logico sibi invicem adversis
BYSTRZ. AnalPr fol. l VIa : ex contradictorio et c-o conclusionis cum maiore in modis vniuersalibus secunde figure potest conuersiue syllogisari c-um et contradictorium minoris.
b. opór, sprzeciw, sprzeciwianie się; recusatio, contradictio, oblocutio, dissensio
AGZ IV p. 197 (a. 1482) : ministerialis ... proclamavit ... et nullo c-o facto ... Iohannes ... scopulos sipavit.
Ib. XIX p. 553 (a. 1482) : quem scopulum ministerialis ... proclamavit et nullo c-o scopulos sipavit.
ArHist V p. 398 (a. 1495) : episcopus c-um non dabit, imo consentiet.
c. singulare: pl. nieporozumienie? controversia?
Dogiel I p. 79 (a. 1491) : qui omnes cum praefatis oratoribus ... convenerunt et pluribus diebus de mediis c-orum et pacis tractarunt.
2. in locut. adv. ex contrario, in contrarium (saepissime) przeciwnie, odwrotnie, z przeciwnej strony, inaczej; contra, secus, aliter.
Eodem sensu
a (de) contrario :
CodVit p. 492 (a. 1420) : si ... Cruciferos velle facere de c-o sentiremus (
N.
de omni contrario : AGZ XVIII p. 273, a. 1485) .
ZABOR. p. 25 : ubi sufficienter patet causa omnium malorum, a c-o vero omnium causa bonorum etc.
Ita saepius.
Item
per contrarium:
MARTIN. OP. Serm. fol. 167a : olim fuit melior prelatus, qui minus habuit de felle et plus de melle, hodie per c-um.
Ita saepius.
N. iuncturas
α. verbales in contrarium aliquid asserere ( AGZ XVI p. 354, a. 1504) , dicere ( CracArt IV p. 335, a. 1492) , facere ( PEREGR. fol. c VIb et saepissime), iudicare ( KodUJ IV p. 139, a. 1535) , mutare ( KADŁUB. p. 214 ) , recidere ( DŁUG. Hist. III p. 238 ).
β. nominales in contrarium memoria est (exsistit, exstat: KodMp II p. 252, a. 1322 ; Lites I p. 347, a. 1339 ; KodWp IV p. 24, a. 1359 et saepius), probatio ( WŁODK. Den. p. 189 et saepius).
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)